jullie zijn kanjers.
het gemis zal altijd blijven en deze dagen maken het extra moeilijk……
rouwen heeft geen tijd, iedereen doet het op zijn eigen manier en op zijn eigen tijd. daar valt niks aan te veranderen en dat moeten we ook niet willen.
er is veel gebeurt in korte tijd, voor jullie alle 4.
Thomas zal altijd bij jullie zijn, op welke manier dan ook.
dikke knuf
Lieve Charlotte,
Wat kun je het allemaal mooi verwoorden. Het verwerken is natuurlijk heel zwaar, maar dit maakt hier zeker onderdeel van uit. Toen wij bij de intocht waren, stonden wij op dezelfde plek als vorig jaar. Wij zagen jullie daar vorig jaar ook. Ik dacht aan jou en aan Thomas en dat hij er nu niet meer is. Niet te geloven, zo onwerkelijk. En hoe moet je dat nu een plaatsje geven?! Ik wens jou heel veel sterkte toe om dit samen met jou twee kanjers te dragen. Een lach op hun gezicht geeft je vast veel steun. Zij geven jou de kracht om dit aan te kunnen. Groetjes Saskia
Er zijn geen woorden die jullie gemis kunnen verminderen.
De rouwverwerking is voor iedereen anders.
Het enige wat wij kunnen doen is jullie alle vier heel veel sterkte wensen en jullie, als het kan en nodig is, helpen.
ontroerend om te lezen. ik bewonder jullie. het gemis
zal er altijd zijn hoe oneerlijk het ook is, dat juist
kinderen dit moeten mee maken. respekt voor jullie..
wij hopen dat jullie alles een plekje kunnen geven. het valt ook niet mee wat jullie allemaal meemaken. probeer te genieten van de leuke tijd die jullie samen hadden en de tijd die er komen gaat.
Neem er de tijd voor.
gr. Rianne, Jack, carlijn en Jordy
Wat een mooi verslag van deze heftige tijd Joan. Ik wil via deze weg even een heel dikke knuffel geven. En binnenkort mag ik op Wereldlichtjesdag zingen en zal ik zeker ook voor Thomas zingen.
Ieder loopt zijn eigen weg van rouw. Een weg die gaat over hoge bergen en door diepe dalen, soms zijn er scherpe bochten en soms is er weer een lange rechte en eenzame weg.
Er zijn momenten dat je stil blijft staan, holt, achterom kijkt.
Langs deze weg staan mensen die jullie steunen, die jullie opvangen als je valt,die jullie weer overeind helpen, zodat vervolgens weer jou eigen weg kan volgen, in jou eigen tempo.
Ik lees en lees nog een keer dezelfde regel en verbaas me. Dan ga ik gauw verder lezen en kijk toch nog eens naar die ene regel. Het gemis, wat jullie dus nu apart dragen. Onvoorstelbaar en ik hoop dat jullie samen toch kunnen blijven delen…..de mooie momenten met het kleine manneke. Hartelijke groet en natuurlijk voor zover dat mogelijk zou kunnen zijn, feestdagen die een beetje dragelijk zijn…voor allemaal. Sonja
‘Intussen zijn wij gescheiden en wonen we apart.’
Pffff: dat komt binnen hoewel ik slechts een ‘zomaar volger’ ben.
Ik wens jullie sterkte bij wat er is en hoop dat jullie samen, hoe dan ook, met Thomas kunnen zijn.
Ook ik ben zomaar een volger. Via de site van stichting lieve noa bij ik bij jullie kanjer terecht gekomen. Ik hem het afgelopen jaar gevolgd, helaas tot aan zijn afscheid. Ik heb vaak aan jullie gedacht en voor jullie geduimd, het mocht niet zo zijn. Respect voor alle blogs die jullie hebben geschreven.
Ook ik lees de eerste zinnen met een brok in mijn keel. Ik hoop dat jullie ondanks alles samen kunnen delen…! Ik wens jullie allemaal alle liefde kracht om deze periode door te komen!
Liefs, zomaar een volger…! Jullie Thomas heeft mijn moederhart geraakt, diep geraakt…
Dat realiseer je je van een afstandje niet, al weet ik het (beroepsmatig) eigenlijk wel… de rouw komt vaak pas veel later. En daar gaan jullie allemaal nu doorheen. We hebben weinig contact, maar ik denk toch regelmatig aan jullie gezin en aan Thomas. Hopelijk gaat het stapje voor stapje beter met omgaan met jullie gemis. Veel sterkte voor deze maanden.
Liefs
Paul
jullie zijn kanjers.
het gemis zal altijd blijven en deze dagen maken het extra moeilijk……
rouwen heeft geen tijd, iedereen doet het op zijn eigen manier en op zijn eigen tijd. daar valt niks aan te veranderen en dat moeten we ook niet willen.
er is veel gebeurt in korte tijd, voor jullie alle 4.
Thomas zal altijd bij jullie zijn, op welke manier dan ook.
dikke knuf
Lieve Charlotte,
Wat kun je het allemaal mooi verwoorden. Het verwerken is natuurlijk heel zwaar, maar dit maakt hier zeker onderdeel van uit. Toen wij bij de intocht waren, stonden wij op dezelfde plek als vorig jaar. Wij zagen jullie daar vorig jaar ook. Ik dacht aan jou en aan Thomas en dat hij er nu niet meer is. Niet te geloven, zo onwerkelijk. En hoe moet je dat nu een plaatsje geven?! Ik wens jou heel veel sterkte toe om dit samen met jou twee kanjers te dragen. Een lach op hun gezicht geeft je vast veel steun. Zij geven jou de kracht om dit aan te kunnen. Groetjes Saskia
en voor joan…
Dank je wel, Charlotte!
xxxx wat moet je zeggen…..
Heel veel sterkte voor jullie alle4.
Susan
Er zijn geen woorden die jullie gemis kunnen verminderen.
De rouwverwerking is voor iedereen anders.
Het enige wat wij kunnen doen is jullie alle vier heel veel sterkte wensen en jullie, als het kan en nodig is, helpen.
Monique
ontroerend om te lezen. ik bewonder jullie. het gemis
zal er altijd zijn hoe oneerlijk het ook is, dat juist
kinderen dit moeten mee maken. respekt voor jullie..
Hoi joan, charlotte, jasper en michiel,
Heel veel sterkte de aankomende tijd met al die feestdagen die nooit meer hetzelfde zullen zijn.
Gr Anja
wij hopen dat jullie alles een plekje kunnen geven. het valt ook niet mee wat jullie allemaal meemaken. probeer te genieten van de leuke tijd die jullie samen hadden en de tijd die er komen gaat.
Neem er de tijd voor.
gr. Rianne, Jack, carlijn en Jordy
Heel veel sterkte gewenst in deze moeilijke tijd van verwerken!
De komende feestdagen zullen ook moeilijk zijn.
We denken aan jullie.
Kan jullie alleen maar sterkte toewensen!
Wat een mooi verslag van deze heftige tijd Joan. Ik wil via deze weg even een heel dikke knuffel geven. En binnenkort mag ik op Wereldlichtjesdag zingen en zal ik zeker ook voor Thomas zingen.
Ieder loopt zijn eigen weg van rouw. Een weg die gaat over hoge bergen en door diepe dalen, soms zijn er scherpe bochten en soms is er weer een lange rechte en eenzame weg.
Er zijn momenten dat je stil blijft staan, holt, achterom kijkt.
Langs deze weg staan mensen die jullie steunen, die jullie opvangen als je valt,die jullie weer overeind helpen, zodat vervolgens weer jou eigen weg kan volgen, in jou eigen tempo.
Ik lees en lees nog een keer dezelfde regel en verbaas me. Dan ga ik gauw verder lezen en kijk toch nog eens naar die ene regel. Het gemis, wat jullie dus nu apart dragen. Onvoorstelbaar en ik hoop dat jullie samen toch kunnen blijven delen…..de mooie momenten met het kleine manneke. Hartelijke groet en natuurlijk voor zover dat mogelijk zou kunnen zijn, feestdagen die een beetje dragelijk zijn…voor allemaal. Sonja
‘Intussen zijn wij gescheiden en wonen we apart.’
Pffff: dat komt binnen hoewel ik slechts een ‘zomaar volger’ ben.
Ik wens jullie sterkte bij wat er is en hoop dat jullie samen, hoe dan ook, met Thomas kunnen zijn.
Ook ik ben zomaar een volger. Via de site van stichting lieve noa bij ik bij jullie kanjer terecht gekomen. Ik hem het afgelopen jaar gevolgd, helaas tot aan zijn afscheid. Ik heb vaak aan jullie gedacht en voor jullie geduimd, het mocht niet zo zijn. Respect voor alle blogs die jullie hebben geschreven.
Ook ik lees de eerste zinnen met een brok in mijn keel. Ik hoop dat jullie ondanks alles samen kunnen delen…! Ik wens jullie allemaal alle liefde kracht om deze periode door te komen!
Liefs, zomaar een volger…! Jullie Thomas heeft mijn moederhart geraakt, diep geraakt…
Dat realiseer je je van een afstandje niet, al weet ik het (beroepsmatig) eigenlijk wel… de rouw komt vaak pas veel later. En daar gaan jullie allemaal nu doorheen. We hebben weinig contact, maar ik denk toch regelmatig aan jullie gezin en aan Thomas. Hopelijk gaat het stapje voor stapje beter met omgaan met jullie gemis. Veel sterkte voor deze maanden.
Liefs
Paul