lieve charlotte en Joan
Jullie vorige blog en alle reacties daarop ontroeren mij erg. Het leven is oneerlijk, dat voel ik ook heel vaak. En dan staat mijn verdriet amper in de schaduw van wat jullie te verstouwen hebben. Van het leven kun je je niet losmaken, zoals van werk of zorgen om werk of allerlei materiële zaken. Je kinderen zijn je leven en daar kun je geen vrij van nemen. Wat rest is het hier en nu. En in het hier en nu kun je liefde voelen voor je kinderen en elkaar en vooral voor jezelf. Houd elkaar vast, zou ik zeggen, geniet van het mooie en huil om de pijn. En misschien dat met de komst van Hans en Henny er voor jullie af en toe rustmomenten zijn, zodat jullie tank weer gevuld wordt voor de laatste hobbels.
liefs
Marianne
Geniet van oma en opa en van elkaar!
groetjes Marianne
lieve charlotte en Joan
Jullie vorige blog en alle reacties daarop ontroeren mij erg. Het leven is oneerlijk, dat voel ik ook heel vaak. En dan staat mijn verdriet amper in de schaduw van wat jullie te verstouwen hebben. Van het leven kun je je niet losmaken, zoals van werk of zorgen om werk of allerlei materiële zaken. Je kinderen zijn je leven en daar kun je geen vrij van nemen. Wat rest is het hier en nu. En in het hier en nu kun je liefde voelen voor je kinderen en elkaar en vooral voor jezelf. Houd elkaar vast, zou ik zeggen, geniet van het mooie en huil om de pijn. En misschien dat met de komst van Hans en Henny er voor jullie af en toe rustmomenten zijn, zodat jullie tank weer gevuld wordt voor de laatste hobbels.
liefs
Marianne